آن چه مجموعا در روزهای اخیر به وقوع پیوست، گذشته ازتحلیل های صواب یا ناصواب و حقایق پیدا و پنهان آن و این که ریشه در کدام آبشخور دارد، یک پیامد تلخ و فاجعه عمیق آن،جریحه دار نمودن «قلب تپنده امت اسلام » و پیروان راستین ولایت و شادی و لبخند رضایت مند دشمن در این حوادث بود. ... و باز هم سخنان دردمندانه و هشداردهنده حضرتش را جهت تنبه و توجه ویژه در پی می آوریم:

بسم الله الرحمن الرحیم

برادران و خواهران عزیز! خیلی خوش آمدید. حرف های گفتنی زیاداست. اما مطلبی که از نظر من مهم تر از همه است و ذهن من رامشغول کرده است، حمله به خوابگاه جوانان و دانشجویان است. این حادثه تلخ، قلب مرا جریحه دار کرد، حادثه غیر قابل قبولی درجمهوری اسلامی بود. حمله به منزل و ماوا و مسکن یک جمعی به خصوص در شب یا در هنگام نماز جماعت به هیچ وجه در نظام اسلامی قابل قبول نیست. جوانان این کشور چه دانشجویان و چه غیر دانشجویان فرزندان من هستند و هرگونه چیزی که برای این مجموعه ها مایه اضطراب و ناراحتی و اشتباه در فهم باشد، برای من بسیار سخت و سنگین است. هر کسی بوده، فرق نمی کند، چه درلباس نیروی انتظامی، چه در غیر آن.کسانی که در نظام جمهوری اسلامی تخلف می کنند، باید با آنان برخورد بشود، اما کسی که تخلفی نکرده است، کسی که در خانه خوددر حال استراحت است، آن هم در محیط جوان دانشجویی، کار بسیارخطا و ناروایی نسبت به او انجام گرفته است. این که صد نفر یا دویست نفر از کوی دانشگاه خارج شدند وحرف هایی زدند و شعارهایی دادند، بهانه و مجوزی نمی شود برای این که کسانی، در هر لباس و با هر نامی، وارد آن محیط بشوند وکارهای ناروایی انجام بدهند، به خصوص وقتی که نام مقدس نیروی انتظامی در میان می آید، عملی که موجب بشود نیروی انتظامی بدنام بشود، قضیه سخت تر می شود. شما می دانید که امروز نیروی انتظامی در اطراف کشور، در جاده ها، در مرزها، در برخورد بااشرار، چه جانفشانی هایی می کند و چه زحماتی می کشد.چه قدر از این ها برای حفظ امنیت ما، جان خود را از دست می دهند. با این حال، به وسیله چند نفر عملی انجام بشود که چهره این خدمتگزاران در نظر بعضی تیره بشود، آیا این انصاف است؟! یا آن طوری که نقل کرده اند، بعضی با آوردن نام مقدس «یا حسین » و «یا زهرا» وارد اتاق دانشجوی بسیجی یا دانشجوی جانباز بشوند و او را از خواب بیرون بیاورند، یا آن طورحوادثی را به وجود بیاورند، آیا این درست است؟ این ها قلب رامی فشارد.این همه جوان مؤمن و عاشقان امام حسین، عاشقان فاطمه زهرا، درهمه جای کشور، در خدمت اسلام، در خدمت کشور، در طول دوران دفاع مقدس، در هر خطری که این کشور را تهدید کند، سینه سپر می کنندو وارد می شوند، اما بعد کسانی با استفاده از این نام ها حوادثی را به وجود بیاورند. برای من، حادثه خیلی تلخی بود. البته من تاکید کردم که اطراف این حادثه تحقیق بشود و بروند حادثه رادرست بسنجند. قرار شد رئیس جمهور محترم و مسئولان، هیات تحقیقی را تعیین کنند، من هم ممکن است خودم کسی را در این هیات بگذارم. من چند حرف دارم، یک حرف با دانشجویان، یک حرف با عموم ملت ایران، یک حرف به خصوص با شما جوانان، یک حرف هم با دشمن. حرف من به دانشجویان این است که مراقب دشمن باشید، دشمن راخوب بشناسید، مبادا از شناسایی دشمن غفلت کنید، غریبه هایی که خود را در لباس خودی در همه جا داخل می کنند، این ها رابشناسید، دست های پنهان را ببینید. هیچ کس به خاطر غفلت ستایش نمی شود. هیچ کس به خاطر چشم ها را بر هم گذاشتن، مدح نمی شود.اگر بر آدم غافل ضربه ای وارد شد، اول کسی که مسؤول و مذموم است، خود اوست مراقب باشید. دانشجو، قشر فاخر و باارزشی است.دشمن، دانشجو را هدف گرفته است. چند سال است سعی می کنند بلکه بتوانند دانشجویان را در مقابل نظام قرار بدهند، اما موفق نشدند، بعد از این هم موفق نخواهند شد. اگر یک عده نفوذی خواستند از فرصتی استفاده کنند و از آب گل آلودی ماهی بگیرند،وارد اجتماع دانشجویان شدند و شعارهایی درست کردند و حرف هایی زدند، خیال نکنند که ما اشتباه خواهیم کرد، نه ما اشتباه نخواهیم کرد، ما مخاطب و طرف خودمان را می شناسیم. دانشجو فرزند ماست، متعلق به ماست، متعلق به این کشور است.دشمن است که می خواهد با نفوذ به نام دانشجو در میان دانشجویان، فساد و تباهی کند، خود دانشجویان بایستی هوشیارانه متوجه باشند. در یک چنین موقعیت و فصل حساسی مثل این فصل سال فصل امتحانات دانشجویی، فصل کنکور، که همه خانواده هایی که جوانی دارند، این فصل که می شود، همه همت خودشان را می گذارند که جوانشان حواسش جمع باشد و بتواند در امتحان یا در کنکور موفق بشود آن کدام دستی است، آن کدام دشمن آینده این مملکت ودانشگاه این مملکت است که این طور جوانان را به یک سمت انحرافی می کشاند و سرگرمی درست می کند، تشویق می کند به این که سراغ درس و سراغ امتحان نروید، اجتماع کنید؟! اول کسی که این جا باید هوشیارانه چشم خود را باز کند و تصمیم بگیرد، خوددانشجوست. به ملت ایران هم عرض می کنم: ای ملت بزرگ و شجاع که بیست سال است دشمنی را که انقلاب از این کشور بیرون راند، با قدرت پشت در نگه داشتید و نگذاشتید که این دشمن از هیچ منفذی واردبشود، به هوش باشید. این معنای این حرف های مکرری است که من دراین چند سال به ملت ایران و به مسؤولان عرض کرده ام که دشمن در صدد نفوذ است. هر پنجره ای پیدا کند، وارد خواهد شد،هوشیاری تان را بیش تر کنید. دشمن، امنیت ملی ما را هدف گرفته است. امنیت ملی برای یک ملت، از همه چیز واجب تر است. اگرامنیت ملی نباشد هیچ دولتی نمی تواند کار کند، برای سازندگی،هیچ سنگی روی سنگ گذاشته نخواهد شد. وقتی که هرج و مرج وناامنی باشد، هیچ مشکلی از مشکلات مملکت حل نخواهد شد، نه اقتصاد مردم، نه فرهنگ مردم، نه مسائل اجتماعی مردم، نه مسائل سیاسی مردم. وقتی امنیت نبود، همه این ها از بین خواهد رفت.دشمن این را هدف گرفته است. این را ملت ایران در همه جای کشورباید بفهمند، که البته می فهمند و می دانند، بحمدالله ملت هوشیار است. یک حرفی هم به شما جوانان عرض می کنم: جوانان عزیز! شماهاامیدهای انقلاب و اسلامید. رفتار شماها می تواند این مملکت را درجهت شکوفایی، با سرعت به پیش ببرد. وقتی جوان مملکت هوشیارانه، با تدبیر، با حلم، با توجه به موقعیت ها، حرف بزند وتصمیم بگیرد و عمل کند، کشور گلستان خواهد شد. وقتی هیجانات کور، پا وسط بگذارند، دشمن فورا استفاده خواهد کرد. بارها مااین حرف را گفتیم، چرا گوش نکردند؟! چرا گوش نمی کنند؟! حتی اگر یک چیزی که خون شما را به جوش می آورد مثلا فرض کنیداهانت به رهبری کردند باز هم باید صبر و سکوت کنید. اگر عکس من را هم آتش زدند و یا پاره کردند، باید سکوت کنید. نیرویتان را برای آن روزی که کشور به آن نیازمند است، برای آن روزی که نیروی جوان و مومن و حزب اللهی باید در مقابله با دشمن بایستد، حفظ کنید، و الا حالا فرض کنیم یک جوانی، یا یک دانشجوی فریب خورده ای هم حرفی زد و کاری کرد، چه اشکالی دارد؟ من ازاو صرف نظر می کنم. و اما یک مطلب به دشمن می گویم، هر که هست و هر جا هست. دشمنان اصلی ما در سازمان های جاسوسی، طراحان این قضایا هستند. این پولی که مجلس امریکا تصویب کرد که باید برای مبارزه با نظام ایران صرف بشود، این پول و چندین برابر این پول ها، کجا مصرف شد؟! معلوم است، برای همین طور طراحی هایی مصرف می شود، شکی نیست. این دشمنان بدانند که خواب برگشتن امریکا به این مملکت،یک خواب پریشان و غیرقابل تعبیر است. این عناصر داخلی حقیر، این عناصر سیاسی مطرود و منفور، که ملت این ها را مثل دندان فاسدی بیرون آورد و به یک طرف پرتاب کرد.هجده، نوزده سال است که کمین گرفته اند. تا از ملت و از امام واز نام امام و از راه امام انتقام بکشند، این ها هم بدانند که اشتباه کردند، در همین قضیه هم اشتباه کردند، خودشان را لودادند و چهره خودشان را مشخص کردند. درست است که به دستگاه اطلاعاتی ما آن ضربه ناجوانمردانه راوارد کردند، به دستگاه انتظامی ما هم در این جا این ضربه راوارد کردند، اما عناصر خدمتگزار و سربازان مخلص و بدون نام ونشان جمهوری اسلامی، اطلاعات را کسب می کنند و می فهمند که چه کسی در کجاست و چه کار می کند. نمی توانند این ملت را با این روش هااز صحنه مبارزه در راه استقلالشان، در راه اسلام عزیزشان، درراه مبارزه با دشمنانشان عقب برانند. یک نکته هم به این خط و خطوط سیاسی عرض کنیم. آقایانی که سردمداران خطوط سیاسی و گرایش های سیاسی هستند، حالا برسید به این حرفی که ما می گوییم شما خودیها وقتی سر قضایای بیهوده این طور با هم درگیر می شوید، دشمن سوء استفاده می کند، بفرمایید،این یک نمونه، دیدید دشمن چه طور استفاده کرد؟! دیدید دشمن چگونه نیش خود را زد؟! اختلافات سلیقه ای و سیاسی را کناربگذارید. البته ما اصرار نداریم که همه یک طور فکر کنند، امابرای کار سیاسی و درگیری سیاسی حدی قایل بشوید و یک خط قرمزی بگذارید، بی حساب و کتاب با هم مبارزه نکنید که آن قدر مشغول شوید که به دشمن اجازه بدهید این طور بیاید و داخل این میدان ها بشود. سر این قضیه قانون مطبوعات، سر قضایای گوناگون دیگر، چه جنجال و چه دعوایی به راه افتاد! همه اش مسائل خط و خطوط! برای چه؟برای این که یک قانونی دارد در مجلس تصویب می شود؟ من به یک جریان سیاسی خاص اشاره نمی کنم، خطاب من به همه است.برای من، آن خط و آن خط و هر خط سیاسی و سلیقه سیاسی دیگر،تفاوت نمی کند. برای من، مناط و ملاک، راه خدا و راه امام و راه اسلام و حفظ کشور و رعایت مصالح مردم و حفظ آینده کشور مطرح است. برای من فرقی نمی کند که فلان کس متعلق به خط «الف » است،فلان کس متعلق به خط «ب » است، من به همه عرض می کنم، شما هم هوشیار باشید. آخرین جمله را هم به امام و مقتدای خودمان ولی عصر (ارواحنافداه) عرض کنیم! ای سید و مولای ما! پیش خدای متعال گواهی بده که ما در راه خدا تا آخرین نفس ایستاده ایم. بزرگ ترین آرزو وافتخار بنده این است که در این راه پرافتخار و پرفیض وپربهجت، جان خودم را تقدیم کنم. ان شاء الله خداوند متعال شماها را موفق و مؤید بدارد. و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته